Słowa, które dają moc!

Wierzę w Ciebie, uda Ci się, kocham Cię – bardzo proste słowa, prawda? Proste, a jednak często zapomniane lub nie wypowiedziane. A dają one dziecku motywację, chęć do działa. Te słowa dają moc!

Chwalenie i zachęcanie do podejmowania czynności pomaga dziecku w kształtowaniu i rozwijaniu samooceny, dodaje wiary we własne możliwości, pomaga lepiej radzić sobie z trudnościami. A przede wszystkim daje poczucie bezpieczeństwa.

 

Wszyscy lubimy być doceniani, kochani, wysłuchani, zauważeni. Podobnie mają dzieci – bardzo potrzebują uwagi swoich rodziców i domagają się jej różnymi sposobami.

 

Dziecko często nagradzane i chwalone stara się być jeszcze lepsze!

 

Aby chwalenie było skuteczne:

1. Pochwały powinny być skierowane na konkretne zachowania, nie stosuj pochwał ogólnych.

2. Nagradzaj dziecko za dobre zachowanie.

3. Chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu.

4. Próbuj „wyłapać” dobre zachowanie u dziecka i chwal je.

5. Pochwal dziecko kiedy zaprzestało negatywnego zachowania.

Chwaląc, pamiętaj:

1. Opisz, co widzisz – np. „Widzę misie poukładane na półce i klocki w pudełkach”.

2. Opisz, co czujesz – np. „Przyjemnie jest wejść do Twojego pokoju i zobaczyć porządek”.

3. Podsumuj zachowanie dziecka – np. „Cieszę się, że potrafisz sam uporządkować swoje zabawki”.

Pułapki i szanse dobrej pochwały:

1. Gdy oceniamy zachowanie lub twórczość dziecka mówiąc „ładnie, ślicznie, pięknie” dziecko nie wie co tak naprawdę nam się podoba. Ważne, żeby nasza pochwała była opisowa i szczegółowa, a nie ogólna. Dzięki temu dziecko zobaczy, że jesteśmy naprawdę nim zainteresowani.

2. Unikaj takiej pochwały, w której ukryte jest przypomnienie wcześniejszego niepowodzenia dziecka – np. „No widzisz – jak chcesz, to potrafisz”.

3. Pochwałę rujnuje wyraz „ale” – np. „Cieszę się, że posprzątałeś swój pokój, ale szkoda, że ubrania nadal leżą na krześle”.

4. Lepiej unikać komunikatów „Jestem z ciebie taka dumna”, powiedzmy raczej: „Możesz być z siebie dumny” – dziecko wtedy nabiera pewności siebie.

 

Faber A., Mazlish E. „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły”.

Gordon T. „Wychowanie bez porażek”.

dzieciecapsychologia.pl przedszkole1slawno.edupage.org

 

Opracowała: psycholog – Martyna Jarosz