Zakres słownictwa w miesiącu WRZEŚNIU:

Hello Witam
Good bye Żegnaj
My name is Nazywam się

Head Głowa
Shoulders Ramiona
Knees Kolana
Toes Palce (u stóp)
Eyes Oczy
Ears Uszy
Mouth Usta
Nose Nos

Policeman Policjant
Fireman Strażak
Doctor Doktor
Help Pomocy
Stop Zatrzymaj się

Brown Brązowy
Green Zielony
Yellow Żółty
Orange Pomarańczowy
Red Czerwony

Piosenka : Head, shoulders, knees and

Head, shoulders, knees and toes,
Knees and toes.

Head, shoulders, knees and toes,
Knees and toes.

And eyes, and ears, and mouth,
And nose.

Każdy z Nas, od czasu do czasu, chciałby poczuć się dzieckiem….Czemu nie…
Oto kilka propozycji zabaw, które mogą umilić wolny czas i pobudzić do działania —>nie tylko dzieci:)
DZIŚ TROCHĘ KLASYCZNYCH ZABAW W DOMU I COŚ NOWEGO NA ZEWNĄTRZ:)

I ZABAWA W DOMU

a) KLASYCZNE CIEPŁO/ZIMNO
Jest to prosta zabawa polegająca na schowaniu jakiegoś przedmiotu przez uczestników zabawy. Jedna z osób, która na ten czas musiała opuścić miejsce wraca i po podpowiedziach osób, zaangażowanych w zabawę, szuka danego przedmiotu. Poopowiadamy mówiąc „ciepło”, jeśli znajduje się blisko przedmiotu lub „zimno”, jeśli jest daleko od przedmiotu. Jeśli zaś uczestnik jest bardzo blisko, wówczas uczestnicy krzyczą „gorąco”, a gdy za daleko, krzyczą „mróz”. Gdy przedmiot zostaje znaleziony, zabawę od początku rozpoczyna kolejna osoba.

!Ważne!: Ważne by ustalić z dzieckiem jaki przedmiot będzie chowany.
Gdzie można ten przedmiot chować np. tylko w tym pokoju
Ustalić co oznaczają hasło „ Zimno” – daleko od schowanego przedmiotu,
„ Ciepło”- bliżej, „ Gorąco”- bardzo blisko
Dla utrudnienia możemy hasła ustalić w języku angielskim:)

b) ZABAWA W GŁUCHY TELEFON
Zabawa w głuchy telefon sprawia dużą przyjemność zwłaszcza starszym dzieciom. Zabawa ta jest atrakcyjniejsza, im więcej osób bierze w niej udział. Uczestnicy siadają koło siebie, a pierwsze dziecko mówi jedno słowo, które zostaje przekazane przez kolejnego uczestnika, aż do ostatniej osoby, która mówi dane słowo głośno. Jeśli powtórzy dobrze, a słowo będzie się zgadzało, przechodzi na początek telefonu i to ono wymyśla kolejne słowo. Zabawa ta może trwać właściwie bez końca dopóki nie znudzi się dzieciom.

!Ważne!
Ustalamy wcześniej kategorie słowa, które będzie przekazywane w głuchym telefonie np. zwierzę, owoc
Starsze dzieci mogą wymyślać słowo rozpoczynające się na konkretną głoskę
Można przekazywać całe zdanie:)

II NA ZEWNĄTRZ
a) ZABAWA „BIEG PO BUTY”
Będzie potrzebne papierowe, duże pudło lub kosz na bieliznę. W zabawie biorą udział dwie drużyny (co najmniej po dwóch graczy w każdej)
Należy wyznaczyć linię startu i odcinek do przebiegnięcia – na jego końcu ustawić pudełka (po jednym na drużynę). Miejsce zabawy musi być na tyle bezpieczne, by można było biegać na bosaka.
Pierwszy gracz z drużyny biegnie do pudełka, zdejmuje buty i wkłada je do niego. Następnie biegnie z powrotem. Dotyka ręką kolegi i ten rusza… Kiedy już cały zespół jest bez butów, gracze po kolei biegną do pudełka, zakładają buty i wracają biegiem. Pierwszy zespół z butami na nogach – wygrywa.

b) Eko-Kręgle
Butelki (typu PET) napełniamy zabarwioną farbkami na różne kolory wodą. Ilość wody w butelce jest uzależniona od ciężaru i wielkości piłki czym lżejsza piłka, tym mniej wody w butelce. Tak powstałe kręgle rozstawiamy na przygotowanym torze i rozpoczynam grę.Każdy z zawodnik ma dwa rzuty w każdej rundzie i zdobywa tyle punktów, ile kręgli przewrócił. Wygra ten, który na koniec gry zdobył największą liczbę sumy punktów ze wszystkich rozegranych rund.

Miłej zabawy:)

Autor: Katarzyna Jaszczyszyn

Każdy z Nas, od czasu do czasu, chciałby poczuć się dzieckiem….Czemu nie…

Oto kilka propozycji zabaw, które mogą umilić wolny czas i pobudzić do działania —>nie tylko dzieci:)

I. ZABAWA W DOMU:

a) LUSTRO

Dobieramy się w pary. Zadaniem osoby A jest odwrócić się tyłem do osoby B. Osoba B ma za zadanie w przeciągu kilkunastu sekund stworzyć jakąś śmieszną minę
.( RODZICE—> im trudniejsza mina, tym więcej mięśni używa dziecko w celu jej odwzorowania:)….dziecko, nieświadomie, ćwiczy mięśnie twarzy)
Osoba A odwraca się do osoby B i jej zadaniem jest dokładnie odzwierciedlić minę zaprezentowaną przez osobę B. Oczywiście zmieniamy się w parach.

b) ZGADNIJ O CZYM MYŚLĘ

Na początku zabawy, ustalamy, kto będzie wymyślał rzecz, a kto odgadywał. ( W każdej zabawie z dzieckiem, dobrze jest, na początku, ustalić zasady zabawy)
Przygotowujemy 5 kartek( tzw. kategorii). mogą to być takie kategorie jak: zwierzęta, owoc, warzywo, zawód, ogród itp
Kartki, z kategoriami, możemy wspólnie przygotować z dziećmi:)
Osoba, która będzie wymyślać wybiera kategorię z której wybierze jedną rzecz i o niej pomyśli. np. KATEGORIA ZWIERZĘ—> wymyśla sobie RYBA, (NAJWAŻNIEJSZE BY NIE ZDRADZIŁA O CZYM MYŚLI:) )
Osoby odgadujące , kolejno,mogą zadawać po jednym pytaniu np. Czy to zwierze jest duże? Czy pływa? Czy ma ogon?
Osoba, wymyślająca( jakąś rzecz) może odpowiadać tylko : TAK/NIE
Osoba, która odgadnie , losuje kategorię i wymyśla do niej pasującą rzecz.

II NA ZEWNĄTRZ

a)TOR PRZESZKÓD
Zróbmy niezbyt długi ale różnorodny tor przeszkód, np. przeskakiwanie pomiędzy patykami, wskakiwanie jedną nogą na kartkę papieru, przechodzenie przez tunel zrobiony z koca itp. W tym zadaniu warto wykazać się inwencją twórczą, ale także poprosić dzieci o stworzenie własnych przeszkód.

b)POSZUKIWANIE SKARBÓW

Prosimy, by dziecko, wybrało jakąś jedną ulubioną zabawkę. Wybieramy się na ogród, plac zabaw bądź inne miejsce na tzw. „świeżym powietrzu”. Ustalamy: kto będzie szukał, a kto będzie chował i podpowiadał. Osoba A, chowa przedmiot( zabawkę wybraną przez dziecko). Osoba B, nie może podglądać. Osoba A podpowiada, gdzie ta rzecz, może być ukryta np. :„Idź do przodu, stań, idź w stronę ławki, omiń ją, szukaj na dole….”. Innym poleceniem może być podanie liczby kroków, jakie szukający ma przejść.

Autor: Katarzyna Jaszczyszyn

List do rodziców sześcioletniego dziecka

Opublikowano: 22. maja 2013

Poniżej link do prezentacji z zebrania dla rodziców 5- i 6-latków. Na co zwrócić uwagę przy podejmowaniu decyzji: przedszkole czy szkoła oraz przy wyborze szkoły.

Otwórz prezentację

Dajesz dziecku tablet? Lepiej to obejrzyj!

otwórz

Nieprawda jest, ze należy akceptować każde zachowanie dziecka 3 letniego, ponieważ „dzieci w tym wieku tak maja”. Dziecko takie nie potrafi rozróżnić dobra od zła, uczy sie poprzez naśladowanie dorosłych, to dorośli musza wskazać dziecku drogę, którędy należy iść. Jeżeli nikt dziewczynce nie powie jak należy sie zachować rośnie z niej małe zwierzątko. Dziecko 3 letnie powinno wiedzieć, że np. bicie jest złe i nie toleruje sie takiego zachowania – jeśli uderzy Malucha może zostać wyproszone na chwilkę z pokoju/ grzecznie i bez nerwów, ale żeby wiedziało, że są konsekwencje pewnych jego zachowań.

Zmiany zachowania a wiek dziecka

W miarę rozwoju, dojrzewania dziecka zachowanie nie przebiega stabilnie – przejawia okresy regresji. Każdy nowy etap rozwoju ma swoje lepsze i gorsze strony, pojawiające się cyklicznie, z pewną regularnością. Wszystkie te zmiany podlegają określonym regułom i wzorcom. Okresy równowagi wewnętrznej przeplatają się z okresami nierównowagi, kiedy dziecko nie czuje się dobrze z samym sobą jak i ze światem zewnętrznym – wydaje się być skonfliktowane z innymi.

• „Okres równowagi – dziecko zadowolone, pewne siebie, łatwe we współżyciu
• „Okres nierównowagi – dziecko się miota, nie wie czego chce, pragnie zbyt wiele, trudne w wychowaniu

Bywa, że rodzice mają problemy wychowawcze ze swoim dzieckiem, a niektóre zachowania budzą wiele niepokoju. Jeżeli zachowanie dziecka zmienia się na „gorsze”, przyczyn nie należy szukać w jego otoczeniu czy trudnym charakterze, wtedy należy zdać sobie sprawę, że po okresie równowagi nadszedł okres nierównowagi. Należy przy tym pamiętać, że każde dziecko jest indywidualnością, a sposób, czas oraz intensywność, pojawienia się zachowań charakterystycznych dla danego etapu będzie zależał od dziecka, jego indywidualnej drogi rozwoju. Wiedza rodziców o tym, jakich problemów można się spodziewać w rozwoju swojego dziecka, nie zwalnia ich z obowiązku przeciwstawiania się niepożądanym zachowaniom. Wiedza ta ma pomóc w zwalczaniu, w sposób bardziej skuteczny takie zachowania.

Istotne zmiany zachowania mogące wystąpić w kolejnych etapach życia dziecka związane z wiekiem:

3 – lata

• „Dziecko zgodne, często używa słowa „tak”
• „Lubi dawać, nie tylko brać – dzieli się zabawkami
• „Jest nastawione na współpracę
• „Czyje się bezpiecznie zarówno z sobą jak i z innymi
• „Kończy się okres żądań
• „Znajduje przyjemność z zabaw, które wymyślają inni
• „Lubi zwierać znajomości
• „Chętnie ustąpi, by pozostać z kimś w dobrych stosunkach
• „Rozwój mowy – lepsza komunikacja – zadowolenie dziecka
• „Rozumie polecenia
• „Szuka nowych przygód
• „Okres wewnętrznej równowagi

3,5 roku

• „Przejście ze stanu równowagi do stanu nierównowagi
• „Niepewność
• „Zaburzenia koordynacji w różnych obszarach aktywności mogą objawiać się np.:

– Koordynacja ruchowa – potykanie, przewracanie się, lęk wysokości

– Mowa – może się jąkać

– Zaburzenia słuchu i wzroku – zezowanie, skargi dziecka na złe widzenie i słyszenie

– Rozładowanie emocji poprzez – mruganie powiekami, obgryzanie paznokci, dłubanie w nosie, tiki twarzy lub innych części ciała, masturbacja, ssanie palca

– Brak poczucia bezpieczeństwa – płaczliwość, często pyta czy jest kochane, zazdrość o innych członków rodziny, chce by uwagę skupiać na nim

– Emocjonalne skrajności

– Żywa wyobraźnia, fantazja

Sugestia:

Jeżeli rodzice wiedzą, że niepewność, brak poczucia bezpieczeństwa, zła koordynacja mogą być przyczyną wejścia dziecka w okres rozwoju -nierównowagi, to wiedza o tym może pomóc w byciu bardziej cierpliwym, konsekwentnym. Okazujemy, przy tym, dziecku dużo miłości, ciepła i zrozumienia.

4 – lata

• „Dzieci „nie do opanowania” w każdym rodzaju aktywności:

-Ruchowo – bardzo ruchliwe, biją, kopią, uciekają, niszczą przedmioty

– Emocjonalnie – głośny, niemądry śmiech występuje na przemian z napadami złości

– Mowa – stosuje wulgaryzmy

• „Przeciwstawia się poleceniom dorosłych
• „Przechwala się
• „Prowokuje
• „Bujna wyobraźnia – historie rażąco sprzeczne z faktami

Sugestia:

4 – latek musi mieć możliwość sprawdzenia się. Potrafi być zaskakująco odpowiedzialny, jeżeli pozwoli mu się na pewną ekspansję (zawsze pod kontrolą). W postępowaniu, wychowaniu należy być stanowczym.

4,5 roku

• „Zaczyna odchodzić od „nie do opanowania zachowań 4-latka”
• „Stara się rozdzielać rzeczywistość od swoich fantazji
• „Są bardzie konsekwentne w działaniu (robią coś z większym uporem i nie wymagają kontroli)
• „Lubią budować z klocków
• „Lubią dyskutować na podany przez dorosłego temat np. po przeczytaniu książki
• „Charakteryzują się bogatym zasobem wiadomości
• „Interesują się szczegółami, są bardzo ciekawe i dociekliwe
• „Potrafią panować nad sobą
• „Rozwijają swoje zdolności
• „Zwiększa się jakościowo sprawność manualna
• „Zaczynają interesować się literami i cyframi

Sugestia:

Wiek ten, z jego rosnącym panowaniem nad sobą i doskonaleniem umiejętności, jest okresem, w którym wiele dzieci nadrabia opóźnienia. Szczególnie dotyczy to chłopców, którzy mają opóźnienia motoryczne czy językowe. Etap ten, to też okres gwałtownego rozwoju intelektualnego. Staramy się dziecko wspierać w jego rozwoju – poświęcamy mu dużo czasu, dostarczamy wielu, ciekawych i rozwijających dziecko bodźców.
5 – lat

• „Okres równowagi – dobry wiek dla dziecka
• „Stabilność
• „Dziecko dobrze przystosowuje się nowych sytuacji
• „Można na nich polegać
• „Są pogodzone z sobą, spokojne, przyjacielskie, nie narzucają się innym
• „5 – latek lubi przebywać w otoczeniu domowym, rodzinnym. Matka staje się dla niego najważniejszą osobą. Lubi z nią przebywać, wykonuje jej polecenia.
• „Wykonuje tylko to, co uważa, że jest w stanie zrobić. Określa „siły na zamiary”

Sugestia:

Należy wykorzystać dobry okres na rozwój intelektualny, wzbogacając dziecko o nowe doświadczenia.
5,5 i 6 lat

• „Kończy się okres równowagi
• „Dziecko robi się hałaśliwe
• „Przysparza trudności wychowawczych
• „Gwałtowne emocje (od miłości do nienawiści)
• „Matka nie zajmuje już centralnego miejsca, to dziecko chce być „centrum świata”
• „Wini winą wszystkich, gdy coś złego zrobi, tylko nie siebie
• „Wiele wymagają od innych, a w swoich żądaniach są nieustępliwe
• „Reagują negatywnie na inne osoby
• „Na polecenia reagują odmownie lub z ociąganiem, gotowe są dyskutować nad wydanym poleceniem
• „Mogą być krnąbrne, niegrzeczne, impertynenckie
• „Trudno im się jest przyznać do popełnionego błędu
• „Nie zawsze mogą mówić prawdę
• „Mogą się zdarzyć drobne kradzieże
• „Nie lubią przegrywać

Ten wiek ma również dobre strony:

• „Dzieci potrafią zachwycić nas swoim wigorem, energią, gotowością poznawania nowych rzeczy
• „Wiek ekspansji i ochoty na nowe doświadczenia

Sugestia:

W tym trudnym okresie, kiedy można, powinno uciekać się do podstępów. Proście o pomoc w pracach domowych inne osoby – dzieci w tym wieku zachowują się najgorzej w stosunku do matek.

Urząd Miasta Wrocław, Departament Edukacji i Wydział Zdrowia promuje zdrowe żywienie oraz budowanie prawidłowych nawyków żywieniowych u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym.

W związku z tym chcielibyśmy poinformować  Państwa, że w naszym Przedszkolu:

-Zupy mleczne są gotowane z mało przetworzonymi płatkami zbożowymi.

-Jogurty owocowe sporządzamy samodzielnie z naturalnego jogurtu i owoców.

-Kisiele i budynie gotowane są na bazie mąki ziemniaczanej i owoców.

-Pasty do smarowania pieczywa sporządzane są  z nieprzetworzonych surowców.

-Soczewica i ciecierzyca stosowane są jako dodatki do zup i sosów.

-Różne rodzaje kasz (min. Jaglana)wykorzystujemy również do przygotowania zup i deserów.

-Kompoty gotujemy z owoców sezonowych lub mrożonych.

-Zupy gotujemy tylko ze świeżych warzyw.

-Parówki podawane dzieciom są najwyższej jakości jakie są dostępne na rynku (z szynki).

-Używamy naturalnych przypraw oraz suszonych ziół, również z własnej uprawy.

-Do surówek używamy oliwy z oliwek

Do przygotowania potraw  nie używamy:

– przypraw gotowych typu Vegeta czy Maggi, oraz innych dodatków zawierających glutaminian sodu.

– jogurtów owocowych

-słodkich płatków do mleka i ciasteczek

-kremów czekoladowych typu Nutella

-rozpuszczalnych herbatek

-gotowych (z torebki) budyni, kisieli, galaretek

Raz w miesiącu wprowadzamy nową potrawę,

aby sukcesywnie przyzwyczajać dzieci do nowych produktów i smaków,

obserwując reakcję dzieci na nowinki kulinarne.

Wskazówki, jak postępować z dzieckiem według J. Korczaka

Prośba dziecka

1) Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

2) Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.

3) Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

4) Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem.

5) Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

6) Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

7) Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga !

8) Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę.

9) Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy.

10) Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

11) Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.

12) Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

13) Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie.

14) Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

15) Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

16) Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.

Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.

17) Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

18) Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

19) Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

20) Nie bój się miłości. Nigdy.

Na podstawie tekstów wg Janusza Korczaka opracowała B. Bernaciak

Drogi Rodzicu, jeżeli słyszysz, że Twoje dziecko ma problemy w kontaktach z rówieśnikami może skorzystasz z poniższych rad i wskazówek:

Ø  Jeżeli, to możliwe pozwól dziecku na uczenie się relacji społecznych na zasadzie prób i błędów

Ø  Rozmawiaj nt. konsekwencji złego postępowania

Ø  Pokaż, jak zawierać przyjaźnie

Ø  Bądź konsekwentny (pamiętaj, będzie eksperymentować, żeby zobaczyć, jak zareagujesz, żeby dostać czego chce dziecko może być nawet agresywne; Przykład: Jeżeli dziecko nie pije soku przez słomkę, tylko dmucha przez nią, za pierwszym razem mówisz, za drugim zabierasz słomkę)

Ø  Zabieraj dziecko w miejsca, gdzie nauczy się czekać na swoją kolej

Ø  Karą niech będą konsekwentne działania (Nie pożyczyłeś łopatki Adasiowi i dlatego poszedł bawić się z Karolem)

Ø  Pozwól doświadczać porażek (dziecko powinno czasem przegrywać w grach planszowych)

Ø  Pokaż dziecku swoje reakcje na przegrywanie

Ø  Czytaj bajki i pokazuj filmy, gdzie bohaterzy dobrze radzą sobie z porażkami

Ø  Rozmawiaj z dzieckiem o jego silnych i słabych stronach

Ø  Jeżeli dziecko się złości pozwól mu: na boksowanie poduchy, darcie gazet itp. Pokaż jak to zrobić i powiedz: „Jesteś zły na Jasia, bo zabrał Ci auto” (dziecko wtedy powinno powiedzieć, co czuje) lub odeślij je do swojego pokoju na chwilę samotności

Ø  Rodzicu, jeżeli sam jesteś zdenerwowany lepiej przemilcz złe zachowanie swojego dziecka

Ø  Stosuj dietę bezcukrową (szczególnie u dzieci płaczliwych i pobudzonych do ruchu)

Opracowała Beata Bernaciak na podstawie materiałów szkoleniowych Pani Marzeny Tkocz